ماه من ...
ماه من ...
ماه من ،غصه چرا
تو مرا داري و من
هر شب و روز
آرزويم همه خوشبختي توست
ماه من...
دل به غم دادن و از يأس ،سخن گفتن
کار آن هايي نيست که خدا را دارند ؛
ماه من غم و اندوه اگر هم، روزي مثل باران باريد
يا دل شيشه ايت
از لب پنجره ي عشق
زمين خوردو شکست ؛
با نگاهت به خدا
چتري باز کن و با خود گو
که خدا هست،خدا هست،خدا
ماه من ؛غصه اگر هست ،بگو تا باشد...
معني خوشبختي... بودن اندوه ست...
ولي از ياد نبر ...
پشت هر کوه بلند
سبزه زاري ست ؛پر از يادخدا
که در آن باز کسي مي خواند:
که خدا هست ،خدا هست ، خدا
ماه من ،غصه چرا ...
غم و اندوه چرا ؟